öğretim — is. 1) Belli bir amaca göre gereken bilgileri verme işi, tedris, tedrisat, talim Ben bizzat bölükte ilköğretim hocalığı yaptım. F. R. Atay 2) Öğrenmeyi kolaylaştıracak etkinlikleri düzenleme, gereçleri sağlama ve kılavuzluk etme işi Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim yardımcısı — is. Yükseköğretim kurumlarında belirli süreler için görevlendirilen uzman, çevirici, araştırma görevlisi ve eğitim öğretim planlamacısı, öğretim görevlisi, okutman … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim bilgisi — is., eğt. Öğretim ilke, yöntem ve yollarına ilişkin genel sorunları inceleyen bilgi dalı, didaktik … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim elemanı — is. Üniversitelerde eğitim, öğretim faaliyetlerini yürüten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim görevlisi — is. Yükseköğretim kuruluşlarında öğretim üyesi bulunmayan dersler için geçici veya sürekli olarak görevlendirilen, ders veren ve uygulama yaptıran kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim programı — is., eğt. Bir okulu bitirmek veya bir alanda uzmanlaşmak için okunması gereken ders ve konuları kapsayan plan, müfredat, ders programı, müfredat programı … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim üyesi — is. Yükseköğretim kuruluşlarında görevli profesör, doçent ve yardımcı doçent, akademisyen … Çağatay Osmanlı Sözlük
öğretim yılı — is. İlk ve ortaokul ile üniversitelerde öğretimin başladığı ve sona erdiği gün arasında geçen süre … Çağatay Osmanlı Sözlük
etkin öğretim — is., eğt. Ele alınan bir sorunun çözümünde, geleneksel öğretim yöntemlerinden yararlanmak yerine, ilgili birkaç bilgi alanında araştırma, deneme ve inceleme yapmaya önem veren öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük
teknik öğretim — is. Bir tekniğin veya teknik yöntem ve becerilerin kazandırılmasına önem veren öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük
yaygın öğretim — is. Yaygın eğitim sistemi ile gerçekleştirilen öğretim … Çağatay Osmanlı Sözlük
